แบคฮยอนวางมือหนาลงไปบนฝ่ามือเล็กแทนที่จะเป็นผ้าเช็ดตัว
ทำให้เจ้าของมือเล็กสะดุ้งแล้วพยายามชักมือกลับแต่ก็ไม่ได้ผล
ลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีแหะ...
“ให้ฉันเช็ดให้ดีกว่านะ”
แบคฮยอนเผยยิ้มกว้างแม้คนที่ถูกจับมืออยู่จะมองไม่เห็นก็ตาม
“จะ..จะบ้าหรอ
ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้เลยนะแบคฮยอน” และสิ่งที่แทยอนคิดก็เป็นจริง
แบคฮยอนจะปล้ำเธออีกรอบแล้ว
“ใครใช้ให้ลืมผ้าเช็ดตัวไว้ล่ะครับนูนา...”
แบคฮยอนพลักประตูห้องน้ำออกเบาๆ เผยให้เห็นคนตัวเล็กที่ยืนห่อผ้าขนหนูขนาดเท่าฝ่ามืออยู่
“แบคฮยอน!”
หน้าของคนตัวเล็กแดงซ่านอย่างปิดไม่มิดพอๆกับร่างกายของเธอตอนนี้
“เดี๋ยวผมเช็ดตัวให้นะนูนา”
แบคฮยอนที่เดินสาวเท้าเข้ามาใกล้แทยอนพร้อมกับมือที่ยังไม่ยอมปล่อยจากมือเล็กเสียที
“แบคฮยอนอย่าเล่นสิ
ฉันหิวข้าวแล้วนะ” แทยอนหยุดเดินถอยหลังแล้วชักสีหน้าใส่คนขี้แกล้งทันที
“กินแค่เธอฉันก็อิ่มแล้วล่ะ
J”
แบคฮยอนปล่อยผ้าเช็ดตัวออกจากมือแล้วเอื้อมมาเชยคางมนแทน ก่อนจะพรมจูบปากเล็กอย่างเอาแต่ใจ
แบคฮยอนใช้มืออีกข้างดึงแขนของแทยอนให้คล้องคอเขาไว้
แบคฮยอนไล่จูบต่ำลงมาถึงซอกคอขาวก่อนจะเม้มกัดอย่างแผ่วเบา แทยอนสะดุ้งเฮือกก่อนจะเอ่ยปากห้าม
“พอแล้วแบคฮยอน...”
แทยอนร้องห้ามแบคฮยอนให้หยุดการกระทำพร้อมกับใช้มือบางดันร่างสูงออก
“ยังไม่อิ่มเลยรอแปปนึงนะ...”
พูดจบร่างสูงก็จัดการอุ้มแทยอนวางลงอ่างอาบน้ำแล้วกระชากผ้าขนหนูผืนเล็กที่อยู่ไม่เป็นที่เป็นทางออก
“...”
แทยอนหน้าแดงไปถึงใบหูเมื่อแบคฮยอนเลื่อนมือของเธอลงมาใกล้บริเวณซิบกางเกาง
เป็นนัยบอกให้เธอถอดให้
มือเล็กกำมือแน่นก่อนจะเริ่มรูดซิบลงช้าๆพร้อมกับเสียงใจเต้นตึกตัก แทยอนค่อยๆเลื่อนขอบกางเกงต่ำลง
ริมฝีปากหนาที่ข่บใบหูเล่นกระซิบบอกแทยอนด้วยเสียงแหบพร่า
“อีกตัวด้วยสิ”
แทยอนหน้าขึ้นสีมากกว่าเดิม เมื่อได้ยินร่างสูงบอกให้เธอถอดกางเกงตัวเล็กชิ้นสุดท้ายออกให้ด้วย
มือเล็กค่อยๆเลื่อนขึ้นมาดึงปราการชิ้นสุดท้ายลงพร้อมกับข่มตาแน่น มือสั่นระริ้กอย่างหวาดเสียวเมื่อเผลอโดนอะไรแข็งๆเข้าให้
แบคฮยอนกระตุกยิ้มให้กับความน่ารักของคนตัวเล็กก่อนจะใช้ลิ้นสากพรมจูบหน้าท้องต่ำลงมาวนรอบสะดื้อ
เมื่อใกล้จุดอ่อนไหวแทยอนจิกมือแน่นระบายความเสียวซ่านร่างสูงจึงค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาครางเสียงต่ำในลำคอเมื่อมือเล็กเลื่อนมากอบกุมผมหนาไว้เมื่อเขาเริ่มใช่จมูกจรดลงช่องทางรักสีสวยอย่างนุ่มนวล
ขาเรียวถูกแยกออกก่อนที่ลิ้นสากจะเริ่มสร้างความสุขสมให้กับร่างเล็กจนต้องเกาะขอบอ่างไว้แน่น
สะโพกมนขยับตามจังหวะการเข้าออกของลิ้นหนาพร้อมกับลมหายใจหนักๆที่ขาดเป็นช่วงๆ
มือเล็กสอดมือไปตามกลุ่มผมของร่างสูงอย่างหาที่ระบายความเสียวซ่านที่เขามอบให้
แบคฮยอนผละริมฝีปากออกก่อนจะใช้นิ้วเรียวสอดเข้าไปแทนที่ตามช่องทางที่คับแน่น
“ยังเจ็บอยู่มั้ย?” แบคฮยอนถามแทยอนอย่างห่วงๆ
เพราะครั้งแรกที่มีอะไรกันแทยอนเจ็บเจียนตายกว่าเขาจะบรรลุเป้าหมายได้ก็คอยปลอบคนตัวเล็กอยู่นาน
“อื้อ...” เมื่อแบคฮยอนเพิ่มนิ้วเข้าไปที่ละนิ้วจนครบสามนิ้วแล้วค่อยๆเพิ่มแรงเข้าออก
แทยอนหลับตาลงด้วยความเจ็บที่แทรกซึมเข้ามาทีละนิด
“ขอโทษนะครับ...”
แบคฮยอนประกบกลีบปากบางแผ่วเบาอย่างเอาใจ เขาไม่อยากให้คนตัวเล็กเจ็บ
“อ๊ะ...อื้ออ”
แทยอนครางเสียงแหบเมื่อแบคฮยอนเร่งความเร็วขึ้นเป็นจังหวะพร้อมกับขบใบหูเล่น
“เดี๋ยวจะไม่เจ็บแล้ว
ทนอีกนิดนะครับ” แบคฮยอนระยิ้มให้ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นอีก
แทยอนเกาะไหล่กว้างไว้แน่นหอบหายใจรินรดข้างหูแบคฮยอนอย่างหนักเมื่อใกล้จะถึงจุดสูงสุด
แบคฮยอนก้มจูบยอดอกสวยก่อนร่างเล็กจะกระตุกเกร็งปล่อยน้ำรักสีขาวออกมา
“เดี๋ยวเช็ดให้นะ” แบคฮยอนก้มลงเลียดน้ำสีขาวขุ่นตามซอกขาขาวเล่นเอาขาเรียวหุบแทบไม่ทัน
“ทะ...ทำอะไร”
แทยอนถามหน้าแดง
“ทำความสะอาดให้ไงครับ
มันเลอะนะ”
แบคฮยอนระบายยิ้มก่อนจะแยกขาเรียวออกแล้วก้มลงเลียเอาน้ำสีขาวขุ่นที่เลอะเต็มหน้าท้อง
“อื้อ...มันเสียว”
แทยอนบอกเสี่ยงสั่นเมื่อแบคฮยอนใช้ลิ้นเลียผ่านช่องรักไปมา
“หมดแล้วล่ะ...นูนาช่วยผมบ้างสิ”
แบคฮยอนผละออกจากขาเรียวตรงหน้าก่อนจะพลิกให้แทยอนคร่อมร่างเอาไว้
“ชะ...ช่วยอะไรเล่า...ฉันทำไม่เป็น”
แทยอนก้มหน้าหงุดๆต่อก็ต้องเงยหน้าขึ้นมาเร็วราวกับสายฟ้าแลบเมื่อก้มลงไปแล้วเจอแท่งเอ็นร้อนที่ของแบคฮยอนเข้าให้
“ทำเหมือนที่ผมทำให้นูนาไงครับ...ใช้มือก่อนนะ”
แบคฮยอนเริ่มสอนให้คนตัวเล็กเรียนรู้โดยการจับมือเล็กให้รูดแก่นกายเขาขึ้นลงช้าๆ
เพียงแค่นั้นเขาก็ครางเสียงต่ำในลำคออย่างอดไม่ได้เมื่อได้เห็นภาพคนที่เขารักกำลังก้มหน้าก้มตารูดแก่นกายเขาด้วยความเขินอยู่
“อืมม...อย่างนั้นแหละครับ...”
แบคฮยอนปล่อยมือออกจากมือเล็กพร้อมหลับตามพริมเมื่อแทยอนเริ่มเรียนรู้ได้เองแล้ว
“เร็วหน่อยครับแทยอน...”
เสียงทุ่มบอกร่างเล็กเสียงสั่นในลำคอ เขากำลังจะคลั่งตายกำคนตัวเล็กแล้ว...
เมื่อแทยอนได้ยินดังนั้นก็หน้าแดงไปถึงใบหู
เพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้น...และเร็วขึ้น...
“อืมม...อ่าห์!”
แบคอยองครางเสียงดังเมื่อแทยอนใจกล้าก้มลงประคองแท่งเอ็นร้อนเข้าปาก
Rrrrrr…
เสียงโทรศัพท์ของแทยอนและแบคฮยอนดังไม่หยุด
ให้ตายสิเขาไม่น่าเอามันเข้ามาด้วยเลย
“ปะ...ไปรับสิ”
แทยอนผละตัวออกห่างจากแบคฮยอนอย่างอัตโนมัติทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
“น่าไม่เป็นไรหรอก
ทำต่อสิ” แบคฮยอนไม่สนใจเสียงน่ารำคาญที่ดังอยู่พร้อมกับเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้แทยอน
Rrrrrrr…
“พอแล้ว! ฉันไปรับเองก็ได้” แทยอนคว้าผ้าขนหนูผืนเล็กที่ถูกร่างสูงโยนทิ้งข้างอ่างอย่างไม่ใยดีขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายก่อนจะลุกจากอ่างไป
ส่วนร่างสูงที่นั่งอารมณ์ในอ่างอาบน้ำก็ต้องจัดการช่วยตัวเองต่ออย่างเซ็งๆ
